กลับเป็นหมาตามเดิม

วันนี้ขอนำนิทานพื้นบ้าน ไม่ทราบแน่ชัดว่าเป็นของจังหวัดไหน บังเอิญว่าตรัง กับพัทลุง เป็นบ้านพี่เมืองน้อง อาจทำให้นิทานเดินทางไปกับผู้ใดผู้หนึ่ง ก็ได้ แต่ที่นำมาในวันนี้เป็นการอ้างอิงจากพัทลุง ตอนเด็ก ๆ เคยฟังนิทานเรื่องเป็นประจำ ตาเล่าให้ฟังบ้าง แม่เล่าให้ฟ้งบ้าง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรกับเนื้อหา ส่วนจะให้คติสอนใจอย่างไร ลองอ่านดูก็แล้วกัน

กลับมาเป็นหมาตามเดิม

ยัง มีหมาตัวหนึ่งคิดอยากเป็น ใหญ่เป็นโตกว่าใคร ๆ ทั้งหมด โดยเฉพาะอย่างยิ่งก็คืออยากเป็นใหญ่กว่ามนุษย์ เพราะมนุษย์ชอบเอาเปรียบสัตว์อื่นอยู่เป็นประจำ

เมื่อ คิดดังนั้นแล้ว มันก็ขึ้นไปนอนบนแคร่ที่มนุษย์ทำไว้นั่งเล่นแล้วก็นอนฝันต่อไปว่า ทำอย่างไรหมาอย่างเราจึงจะยิ่งใหญ่กว่ามนุษย์ทั้งหลาย

ขณะนั้นได้มีผู้วิเศษปรากฏตัวต่อหน้าหมาตัวนั้น ผู้วิเศษรู้ดีว่าหมากำลังคิดอะไร จึงกล่าวคำแนะนำว่า

“เจ้าหมาเอ๋ย! เจ้า คิดอะไรอย่างนั้น เจ้าช่างคิดอะไรที่ไม่เป็นประโยชน์สำหรับตนเองเสียเลย โลกมนุษย์นั้นไม่เคยสิ้นไร้คนดีคนมีฝีมือเจ้าไม่เคยได้ยินหรือว่า กรุงศรีอยุธยาไม่สิ้นคนดี ดังนั้นไม่ว่าเจ้าจะคิดเป็นใหญ่โต และจะใหญ่โตได้ขนาดไหนก็ตาม เจ้าก็ไม่อาจอยู่เหนือมนุษย์ได้หรอก”

เจ้าหมาผู้อหังการบอกผู้วิเศษว่า

“ได้สิ ข้าจะทำให้ได้ ขอเพียงแต่ข้าได้เป็นในสิ่งที่ข้าต้องการ ข้าก็จะเป็นเจ้าโลกได้”

ผู้วิเศษเลิกกล่าวคำแนะนำแต่ถามหมาว่า

“เจ้าอยากเป็นอะไร ข้าจะให้เจ้าเป็นตามปรารถนาได้ไม่เกิน 5 อย่าง”

“ข้าอยากเป็นพระอาทิตย์ จะได้ส่งความร้อนมาเผาผลาญมนุษย์ให้ตายสิ้น”

“ได้เลย ข้าให้เจ้าเป็นพระอาทิตย์เดี๋ยวนี้”

สิ้นคำผู้วิเศษ หมาก็กลายเป็นพระอาทิตย์ทันที

พอได้เป็นพระอาทิตย์แล้ว ก็พยายามส่องแสงลงมายังโลกมนุษย์เพื่อให้ความร้อนแผดเผามนุษย์ให้เดือดร้อนเป็นทุกข์หรือถึงกับตายไป

แต่ส่องแสงได้ไม่ตลอดเวลา ก็บังเกิดมีเมฆมาบดบังพระอาทิตย์จนหมดรัศมีไปเลย

หมาเห็นว่าเป็นพระอาทิตย์สู้เมฆไม่ได้จึงร้องขอต่อผู้วิเศษขอเป็นเมฆดีกว่า

“เอาซี! อยากเป็นเมฆก็ได้เลย เราขอให้เจ้าเป็นเมฆเดี๋ยวนี้” ผู้วิเศษทำตามใจหมา

พอได้เป็นเมฆแล้ว ก็ตั้งหน้าตั้งตาแต่จะบดบังรัศมีของพระอาทิตย์เสียทุกที่ทุกเวลา

แต่ก็ไม่อาจทำได้ตลอดไป เพราะมีลมที่จะคอยมาพัดพาเมฆให้กระจัดกระจายหายลับไปเสมอ

เมื่อสู้ลมไม่ได้ หมาจึงร้องขอต่อผู้วิเศษ เลิกเป็นก้อนเมฆ ขอเป็นลมดีกว่า

ผู้วิเศษก็เสกให้เป็นลมตามปรารถนา

ทันทีที่ได้เป็นลม ก็จ้องแต่จะพัดให้สิ่งทั้งหลายหักโค่นพังทลายไปหมด แต่แล้วก็ไม่อาจทำอะไรจอมปลวกได้

จึงร้องขอต่อผู้วิเศษขอเป็นจอมปลวก ซึ่งเป็นการขออย่างที่ 4

ระหว่างเป็นจอมปลวกอยู่ก็มีหมูตัวหนึ่งมาดุนมาไถจอมปลวกอยู่ทุก ๆ วัน จนกระทั่งจอมปลวกพังทลาย

หมาเห็นจอมปลวกสู้หมูไม่ได้ จึงอยากจะเป็นหมูบ้าง ได้ร้องขอต่อผู้วิเศษ

ผู้วิเศษเสกให้เป็นหมูตามปรารถนา

เป็นหมูอยู่ได้ไม่นาน ก็มีหมาตัวหนึ่งได้มาไล่กัดจนตาย

ครั้นเห็นว่า หมูสู้หมาไม่ได้ หมาตัวนั้นจึงกล่าวกะผู้วิเศษว่า

“ข้าจะไม่ขอเป็นอะไรอีกแล้ว อยู่เป็นหมาอย่างเดิมดีกว่า”

เป็นอะไรก็ไม่ดีกว่าเป็นตัวของตัวเอง

แก้ไขล่าสุด ใน วันอังคารที่ ๒๘ มิถุนายน ๒๕๕๔ เวลา ๐๙:๓๕ น.

เรื่องเล่าเก่าๆของเมืองลุง

http://www.muanglungtoday.com/เรื่องเล่าตำนานนิทานเมืองลุง.html