มีชีวิตอยู่ในท่ามกลางความแตกต่าง

เหตุการณ์วันสิ้นเดือนมีนาคมกลางตัวเมืองหาดใหญ่สร้างความหวั่นไหวให้กับชุมชนคนอาศัยในเมืองหาดใหญ่เป็นอันมาก คาดว่าในระยะสั้นๆนี้ คงมีการเปลี่ยนพฤติกรรมของผู้คนจำนวนมาก ที่ชอบไปเดินเล่นในห้างสรรพสินค้า

ผมมารู้ข่าวล่ามาเร็วตอน 17 น. ทั้งๆที่ในช่วง 13.00 น. ก็อยู่ใกล้ๆ ใจกลางเมือง และหากจะรู้อะไรลึก ๆ ก็ต้องลองเข้าไปหาในเฟซบุ๊ค และก็พบรูปและคลิปใน youtube ดังที่คาดไว้

คนเรามีความแตกต่างในด้านความเชื่อในหลายระดับมากมาย ดัง เช่นเราจะพบว่าแม้เป็นทหาร ตำรวจ ก็ยังแบ่งออกเป็นสายเหยี่ยว สายนกพิราบ บางคนเชื่อในสันติวิธี บางคนเชื่อว่าการเปลี่ยนแปลงจะต้องมาจากวิธีการที่รุนแรง ก้าวร้าว ใช้อำนาจบังคับให้เกิดการต่อรอง ใช้อำนาจให้เกิดความกลัวเป็นต้น

เรื่องเหล่านี้ใกล้ตัวและไกลตัวเราตามแต่ความคิดเห็นของแต่ละคน แต่ผมคงเลือกความคิดที่ว่า แลัวเราจะดำเนินชีวิตต่อไปอย่างไรในสภาพการณ์เช่นนี้ ในสภาพที่ป้องกันอย่างดีก็ยังมีจุดโหว่ จุดอ่อน ป้องกันนานไปก็ล้า เสียเวลา เสียทรัพยากรที่ไม่จำเป็น ทำให้เกิดความอ่อนแอในด้านอื่น ๆ เพราะเอาทรัพยากรมาใช้ป้องกันมากไป

ความกล้าหาญ ความพอดี ความสามัคคี อาจเป็นสิ่งจำเป็นในขณะนี้ เราต้องไม่ตื่นตระหนกจนมากเกินไป เราต้องรู้ตัวว่าเราอยู่ในสภาพที่อ่อนไหวและต้องหลีกเลี่ยงการใช้อารมณ์ในการตัดสินใจ

ชีวิตต้องดำเนินต่อไป ผมเสียใจต่อผู้ที่สูญเสีย ผู้ที่ได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์ในครั้งนี้ ในฐานะของคนที่อยู่ร่วมในชุมชนเดียวกัน ผมก็ไม่ปรารถนาจะเห็นความรุนแรงแบบนี้เกิดขึ้น ไม่ว่าจะในส่วนใดของประเทศไทยหรือของโลก แต่ผมก็เรียนรู้ว่า มันเป็นไปไม่ได้ เพราะพลเมืองโลกมีความเชื่อที่แตกต่างกันไป

ในเบื้องต้น เราต้องยอมรับในความแตกต่างในความเชื่อของผู้คนเหล่านี้ และหากเราเป็นพุทธศาสนิกชนที่แท้ เราต้องเข้าใจในความไม่เที่ยง ดำเนินชีวิตต่อไปด้วยความมีสติ ด้วยความไม่ประมาทต่อไป

ผม..เอง