ความเห็น: 0
ข้อคิดเตือนใจ
มิตรก็ให้รู้ว่ามิตร
ศัตรูก็ให้รู้ว่าศัตรู
มนุษย์เป็นสัตว์ที่เก็บงำความรู้สึก และปิดบังความเป็นตัวเองได้ดีที่สุด จึงเป็นการยากมากที่จะบอกว่าคนที่เราคบอยู่รู้สึกนึกคิดกับเราอย่างไร คำพูดที่หวานหู คำพูดที่ดูเหมือนจะดี ไม่ได้เป็นหลักประกันเลยว่ามันคือความจริงใจ บางครั้งเราก็ไม่สามารถแยกว่า อันไหนเป็นความหวังดี หรืออันไหนเป็นคำยุยง เพราะบางคนก็เสแสร้งแกล้งทำได้ จนแม้แต่บางครั้งตัวเองยังนึกว่าเป็นอย่างนั้นจริงๆ
หลายคนคบหากับเราเพราะต้องการผลประโยชน์ หลายคนคบกับเราเพราะไม่รู้จะคบใคร หลายคนคบเราเพราะไม่มีใครคบ คนที่คบกันแล้ว ขึ้นชื่อว่าเป็นมิตรกันแล้ว ....บางทีก็ควรระวัง.... เพราะมิตรบางคนน่ากลัวกว่าศัตรู เพราะศัตรูจะอยู่อย่างศัตรู จะปฏิบัติอย่างศัตรู ห่างไกลอย่างศัตรู ทำร้ายแต่ไม่ทรยศ แต่มิตรที่ทรยศนั้นจะเป็นยิ่งกว่าศัตรู เพราะความเป็นคนใกล้ จะทำให้ดวงตาของเรามองข้ามทุกสิ่งไป ความเป็นคนใกล้จะทำให้เราไม่ใส่ใจกับแววตาที่เฉยชา...นิ่ง...และว่างเปล่า จะไม่ทำให้เราฉุกใจหรือหยุดคิดกับรอยยิ้มที่ไม่มีที่มาที่ไป
การเรียนรู้ว่าใครสักคนคือมิตรแท้นั้น จึงต้องใช้เวลา เพราะมิตรเทียมบางคน ก็เลียนแบบมิตรแท้ได้เหมือนจริงจนแยกไม่ออก การฟัง...จึงต้องใช้หูทั้งสองข้าง แต่การเชื่อ...อาจใช้หัวใจเพียงห้องเดียว
มิตรเป็นคนสำคัญ...เพราะมิตรสามารถรู้จุดอ่อน จุดแข็งของชีวิตเรา รู้ว่าหากเราล้ม ทำอย่างไรจะให้เราลุก หรือทำอย่างไรจะหยุดลมหายใจของเรา เพราะคำพูดคำเดียวของมิตร สามารถทำลายเราได้ทั้งชีวิต การมีศัตรูร้อยคน...จึงไม่น่ากลัวเท่าการมีมิตรทรยศเพียงหนึ่งคน
บันทึกอื่นๆ
- เก่ากว่า « เครื่องหมายลบ-
ร่วมแสดงความเห็นในหน้านี้