“ด้วยทุนสองล้านบาท จะไปเรียนต่อปริญญาเอกที่ไหนดีเนี้ย”

“ด้วยทุนสองล้านบาท จะไปเรียนต่อปริญญาเอกที่ไหนดีเนี้ย – ที่สำคัญ มันจะพอมั๊ย และจะอยู่ยังไงถ้าตังส์ไม่พอ”

อ่านแล้วอย่าเพิ่งถอนหายใจครับ  จริงๆ วันนี้มาเสนอทางออกครับ (อย่างน้อยก็หนึ่งทาง) ไม่ใช่มาบ่น

หลายๆ คนที่กำลังจะขอทุนหรือได้รับทุนการศึกษาต่อระดับปริญญาเอก ณ ต่างประเทศ จากมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ คงจะคิดมากอยู่ไม่น้อยครับว่าจะไปเรียนต่อที่ไหน  “ดี”

แต่ “ดี” ที่จะกล่าวถึงในที่นี้ไม่ได้หมายถึงความดีเด่นด้านวิชาการนะครับ หัวข้อวันนี้เกี่ยวกับเรื่องเงินๆ ทองๆ ล้วนๆ

เงินสองล้านบาทนี่ไม่น้อยนะครับ ลองคิดดูซิ  ทำงานเป็นอาจารย์เงินเดือนหมื่นกว่าบาท รวมแล้วตกปีละไม่ถึงสองแสน ต้องทำงานถึงสิบปี โดยไม่จ่ายซักสตางส์แดงเดียวเชียวนะ จึงจะมีเงินประมาณสองล้านบาทไปเรียนต่อ

แต่ถึงตอนนั้น จะไปเรียนอีกทำไม  แค่คิดก็เหนื่อยแล้วใช่มั๊ยครับ

จริงๆ แล้วตัวผมคงต้องคิดหนักกว่าอาจารย์อีกหลายๆ ท่านอย่างน้อยก็สองเท่าครับ เพราะผมมาเรียนโดยพ่วงภรรยามาด้วย (เป็น Option ที่เต็มใจรับครับ ถ้าเธอไม่มาด้วยสิ ผมคงแย่)

ผมเคยลองคิดดู   “ด้วยเงินทุนการศึกษาสองล้านบาท (อันล้ำค่า) ผมสามารถเรียนต่อปริญญาเอกที่ไหนได้บ้างโดยมีข้อแม้ว่า  ต้องเป็นอิสระทางการเงินด้วย (ไม่ต้องวิตกจริตว่าตังส์จะไม่พอ)”

จริงๆ  แล้วทางเลือกมีมากมายหลายทาง เช่น เลือกไปเรียนต่อในมหาวิทยาลัยที่ไม่ต้องจ่ายค่าเล่าเรียน ซึ่งมีอยู่มากในยุโรป หรือเรียนในมหาวิทยาลัยที่มีโอกาสได้ทุนเพิ่มเติม เป็นต้น

แต่ด้วยความขี้เกียจและต้อแต้ของผมที่ต้องไปเริ่มต้นเรียนภาษาอื่นอีกตอนชีวิตย่างเข้าวัยสามสิบนี่สิครับ  เป็นเหตุให้ผมเลยเลือกเฉพาะประเทศหรือมหาวิทยาลัยที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นหลัก ซึ่งมหาวิทยาลัยเหล่านี้ล้วนแล้วแต่ต้องเสียค่าเล่าเรียนหลายตังส์ทั้งนั้น

ลองสำรวจหาทางเลือกดูแล้วครับ  

ถ้าไปเรียน อังกฤษหรืออเมริกา ต้องใช้ทุนค่าเทอมและค่ากินอยู่ไม่ต่ำกว่าล้านบาทต่อปี ตกสามปี ไม่ต่ำกว่าสี่ถึงห้าล้านบาท ไปเรียน ออสเตรเลีย ตกเกือบสามล้านบาทต่อสามปี (ถ้าไม่จบภายในระยะเวลาที่กำหนด ก็ต้องหาตังส์มาจ่ายเพิ่มอีก) – นี่ผมคิดขั้นต่ำแล้วนะครับ

แคนาดา  ค่าเล่าเรียนไม่แพงมากนัก ตกปีละประมาณสองแสนบาท และค่ากินอยู่ก็ไม่สูง คิดว่าเงินสองล้านบาทคง “เกือบ” พอดี แต่เงื่อนไขคือต้องไปเรียน Coursework อีกเป็นเวลาสองปีถึงสองปีครึ่ง ใช้เวลาเรียนทั้งหมดประมาณสี่ถึงห้าปีถึงจะจบ โอ้ย เรื่องใหญ่ครับสำหรับผม

ทางออกที่น่าจะเป็นไปได้สำหรับนักเรียนทุนที่ไม่ต้องการดิ้นรนมาก (อย่างกระผม) คือ นิวซีแลนด์ ครับ

ค่าเรียนปีละแสนห้า ค่ากินอยู่ปีละประมาณสี่ถึงห้าแสนบาท และ นอกจากนี้  การเรียนปริญญาเอกระบบอังกฤษไม่มี Coursework ให้ปวดหัว ซึ่งน่าจะทำให้เราสามารถเรียนจบได้ในระยะเวลาสามปี

โอ้ย พระเจ้าช่วย กล้วยทอด ทางออกของผมอยู่ที่นี่เอง