ความเก่งต่างยุค

โลกมนุษย์มียุคสมัยเปลี่ยนไป การวัดความเก่งเปลี่ยนไปตามยุค

ยุคก่อนอุตสาหกรรมที่ต้องอยู่กินของป่าจากธรรมชาติ วัดความเก่งที่ใครหาได้มากกว่า คือการเสาะหาสิ่งต่าง ๆ จากปัจจัยการดำรงชีพจากพืช สัตว์ สิ่งของที่เกิดตามธรรมชาติ 

ชาวยุโรปที่ออกแสวงหาไปตามที่ต่าง ๆ ทั่วโลก สร้างอาณานิคมในเอเซีย เก็บผลประโยชน์จากอัฟริกา ตั้งรกรากที่อเมริกา ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ แคนาดา

ชาวเอเซียที่มีความอุดมสมบูรณ์ มีผลผลิตการเกษตรทุกฤดูกาลจึงมุ่งหาของจากป่า ของจากธรรมชาติ 

ดังนั้น การหาได้มากกว่า คือคนเก่ง

ถัดมาที่ยุคอุตสาหกรรมที่คนสามารถผลิตของได้ ความเก่งจึงวัดด้วยการทำ การผลิตได้มากกว่า มีราคาถูกกว่า จนถูกธุรกิจครอบงำแข่งราคาถูกไม่สนใจคุณภาพ คุณค่าชีวิต 

ปัจจุบันเป็นยุคเทคโนโลยี ความเก่งอยู่ที่การทำได้ดีกว่า เป็นการวัดด้วยคุณภาพความสามารถ ไม่วัดกันด้วยราคาถูกกว่า แต่วัดด้วยของที่ดีกว่า เช่นโทรศัพท์ต้องสมาร์ทโฟน วัดกันที่การให้ค่าแก่ผู้ใช้ 

เครื่องสำอางก็ไม่ใช่แค่ใช้ทา ใช้แต่ง แต่ต้องมีการบำรุง ชะลอความแก่ ใสกว่า ขาวกว่า

อาหารต้องมีสารบำรุง ป้องกันโรค ทำให้ฉลาด เป็นธรรมชาติ อินทรี ปลอดภัย ไม่ทำลายธรรมชาติ

ดังนั้น คนทำงานในยุคนี้ต้องสามารถทำอะไรได้ดีกว่า สร้างคุณค่าแก่ผู้ใช้ผู้บริโภค ไม่ได้สู้ด้วยแรงแค่ทำได้ ทำเป็น แต่ต้องสู้ด้วยปัญญา ความสามารถ ต้องทำดีกว่า เร็วกว่า สร้างคุณค่ามากกว่า ทันยุคทันสมัยใช้แล้วมีค่า และทำได้จริง 

ใครตามยุคไม่ทัน จะเป็นผู้แพ้ ผู้ใช้ เป็นทาสทางเทคโนโลยี ที่สร้างค่าไม่ทัน