การศึกษายุคใหม่ต้องเจียรนัยความสามารถ

คนทุกคนเปรียบเหมือนเพชรเม็ดหนึ่งที่มีลักษณะเฉพาะ ทั้งมุมดี ๆ มีตำหนิและปัญหาของตนเอง

คนจัดการศึกษาจึงต้องเป็นช่างเจียรนัยที่ชำนาญ ที่มองเห็นจุดเด่น จุดขาย ไม่ใช้จุดด้อยมาทำให้คุณค่า ราคาลดลง

การเจียรนัยเพชรที่ดีต้องมีความชำนาญ ต้องมองค่าเพชรให้เป็น ต้องรู้และเลือกใช้ รังสรรค์จุดเด่น ไม่ใช้จุดด้อยมาสร้างปัญหาลดค่าเพชร คือต้องมองเห็นคุณค่าของเพชรแต่ละเม็ดและต้องรู้การเจียรนัยให้เกิดค่า สร้างราคา

การจัดการศึกษายุคใหม่ที่มีผู้เรียนจำนวนน้อยลง

ต้องไม่จัดการเรียนการสอนแบบเหมาโหล

ต้องเข้าให้ถึงความสามารถเด่นของแต่ละคน

ต้องดึง ต้องพัฒนาความสามารถให้สามารถสร้างประโยชน์ที่เป็นเอกลักษณ์และสร้างค่าให้มาใช้ร่วมกัน

ต้องมั่นใจว่าทุกคนมีดี ทุกคนพัฒนาได้ แต่ต้องตามรูปแบบของตัวเอง เหมือนการดูเพชรแต่ละเม็ดที่มีเหลี่ยม มีคม ที่สะท้อนความสวยงามที่แสดงค่าต่างกัน

การจัดการศึกษาจึงไม่ใช่การสอนหนังสือที่ปัจจุบันทุกคนอ่านออกเขียนได้ สามารถหาได้ เรียนรู้ได้ จึงต้องต้องสอนให้รู้จักการพัฒนาตน รู้จักดึงความคิด ความอ่าน ความสามารถเฉพาะตนออกมาใช้สร้างค่าทำประโยชน์แก่กัน

นักการศึกษาจึงต้องเป็นช่างเจียรนัยเพชรที่ชำนาญ ต้องทำความรู้จัก ต้องหาทางฝึกฝนให้แต่ละคนได้แสดงความสามารถของตนออกมาให้เป็นของตนเอง จึงได้ค่าของคน ๆ นั้นอย่างเต็มที่ที่เป็นประโยชน์และใช้ประโยชน์ร่วมกัน

เหมือนผลิตแพทย์ที่ดี ทุกคนก็ได้รับการรักษาที่ดี

ผลิตวิศวกรที่ดี ทุกคนก็ได้งานที่ดีจากวิศวกรคนนั้น

ผลิตนักการศึกษาที่ดี ลูกหลานก็ได้ครูที่ดีเป็นผู้สอน เป็นต้นแบบที่ดี

ฯลฯ

นั่นคือเจียรนัยเพชรแต่ละเม็ด คนแต่ละคนให้สร้างแก่ทุกคน รวมทั้งคนที่เจียรนัยเองที่ได้ค่าที่ดีจากความสามารถที่ถูกเจียรนัย

ดังนั้น ผู้สอนยุคใหม่ ต้องเป็น trainer ไม่ใช่แค่ teacher ต้องเป็นผู้สร้างไม่ใช่แค่ผู้สอนที่ต้องใช้ทั้งความสามารถของผู้สอนและเพชรแต่ละเม็ดคือความสามารถตั้งใจของผู้เรียนที่เป็นเพชรแบบใดให้ไปด้วยกันให้ได้ประโยชน์ร่วมกันทั้งปัจจุบันและอนาคต