คน(อ)ยากจน

ปัจจุบันค่าแรงขั้นต่ำของไทย คือ วันละ 300 บาท ที่ไม่ว่าทำงานอะไร และใครที่ทำงานดี มีฝีมือ มีคนอยากใช้อยากจ้างอาจได้มากกว่า 300 บาท หรือคนปลูกพืช ปลูกผัก ผลไม้กิน แล้วเหลือนำไปขาย ก็อาจมีรายได้มากกว่าวันละ 300 บาท

แต่เมื่อรัฐบาลจัดสวัสดิการ ให้เงินสงเคราะห์คนยากจนที่ไม่มีหลักฐานว่ามีทรัพย์สิน มีงานทำ มีรายได้ แม้มีคนให้เงินใช้ ก็ได้รับสวัสดิการเดือนละ 200, 300 บาท

ที่น่าแปลกใจคือคนยากจนที่เข้าข่ายรับสวัสดิการถึง ประมาณ 11 ล้านคน ประมาณ 15%  ของคนไทย และยังคนที่อยากเข้าข่ายอยากจนอีกจำนวนมาก 

ที่แปลกใจมากขึ้น ที่รัฐบาล คสช. มีนโยบายให้คนไทยพ้นการมีรายได้ระดับกลาง แต่กลับจูงใจให้คนสู่ระดับความยากจนที่จัดสวัสดิการให้จนคนอยากจน

หรือการหนีการมีรายได้ระดับกลาง หมายถึง หนีให้จนลง

และที่น่าแปลกใจอีกคือ ทำไมคนจึงอยากจนด้วยอยากได้เงินคนจนเดือนละ 200 บาท โดยไม่ต้องทำงานมีรายได้ แทนการทำงานให้มีรายได้วันละ 300 บาท  อีกทั้งยังมีแรงงานต่างชาติมาทำงานจำนวนมากมาย และเพิ่มขึ้นในแรงงานทุกอาชีพ แต่คนไทยกลับเป็นคน(อ)ยากจน ??

การให้ของฟรีโดยไม่ต้องทำอะไร จึงทำให้คนอยากจน เพราะหากทำให้มีรายได้จะหายจนอดได้เงินฟรี ๆ 

เงินคนจนคนละ 200 บาทต่อเดือน ดูแล้วน้อยจนเกือบทำอะไรไม่ได้ แต่จำนวน 11 ล้านคน เท่ากับเดือนละ 2,200 ล้านบาทต่อเดือน หรือปีละ  26,400 บาท

แต่รายได้จากการทำงานที่หายไปจากค่าแรงวันละ 300 บาทต่อวันต่อคนที่หายไป มีค่ามากมายที่เป็นกำลังของชาติ