การสร้างค่าจากผลงานวิจัย

การทำวิจัยของไทยมักทำโดยนักวิชาการ  อาจารย์ ที่ไม่ใช่ผู้ประกอบการ  รวมถึงหน่วยงานดูแลสนับสนุนการวิจัย

ทำให้งานวิจัยเป็นเพียงการทำวิจัยไม่ถูกนำไปใช้จริง  เพราะโจทย์วิจัยไม่ได้มาจากสภาพจริง  ปัญหาของงานจริง  

รวมทั้งขาดความต่อเนื่อง ขาดความพร้อมด้านเครื่องมือ

ที่สำคัญคือนโยบายที่มักเปลี่ยนแปลงตามผู้บริหาร รัฐบาล

และผู้กำหนดทิศทางกาารวิจัยก็เป็นหมู่นักวิจัยที่ทำวิจัยไม่ใช่ผู้ประกอบการ ที่คิดแบบไม่ใช่คนใช้จริง ผลได้จึงได้ใช้แค่ตีพิมพ์เผยแพร่ ได้ผลงานของนักวิจัย ได้ตำแหน่งค่าตอบแทนของนักวิจัย ไม่ได้ผลที่สร้างค่าจากการวิจัย

การทำให้ผลงานวิจัยสร้างค่าได้ ต้องให้หน่วยต้องใช้งานวิจัยนั้นใช้งานจริงด้วย เช่นเดียวกับการวิจัยของบริษัทในการพัฒนาผลิตภัณฑ์

รวมถึงต้องมีหน่วยงานที่มีความสามารถในการแปลงผลงานวิจัยไปใช้งาน ด้วยการรวบรวม ติดตาม วิเคราะห์ผลงาน ผลการทำวิจัยเพื่อคัดเลือกไปใช้งานจริง

ไม่ใช่ทำวิจัยเพื่อติดป้ายโฆษณาให้ใคร ๆ ถามว่าแล้วค่าลงทุนทำวิจัยจะคุ้มคืนได้อย่างไร หรือเอาไปทำอย่างอื่นที่จำเป็นกว่า เช่นการเพิ่มความพร้อมการศึกษา ความพร้อมด้านการรักษาพยาบาล ความพร้อมด้านการขนส่งคมนาคม

ทั้งหมดต้องช่วยกันคิด ช่วยกันปรับ ช่วยกันทำให้เกิดความคุ้มค่า สร้างค่าการใช้งานจากทั้งกำลังคน สติปัญญาและงบประมาณว่าทำอย่างไรจึงได้ค่าสร้างค่า และคุ้มค่า ไม่ใช่แค่ได้ทำ เพราะเงินทำวิจัยภาครัฐคือเงินภาษีของคนไทย รวมถึงค่าจ้างค่าตอบแทนนักวิจัย