ในวันที่แม่ "ป่วย"

ทุกวันนี้คงไม่มีใครสู้ความร้อนแรงของพี่พระอาทิตย์ได้ .. มันจะร้อนอะไรนักหนา .. ร้อนจนคนป่วยกันเลยทีเดียว 

2 สัปดาห์ที่ผ่านมา เจอกับตัว (คิดว่าตัวเองเป็นคนแข็งแรงนะ พี่พระอาทิตย์ทำอะไรหนูไม่ได้หรอก) เราก็ดำเนินชีวิตประจำวันมาแบบนี้

เช้า : ขับรถมาที่ทำงาน เดินจากที่จอดรถแบบสบายๆ เข้าตัวอาคาร .. ทำงาน ทำงาน

เที่ยง : เดินออกจากอาคารไปโรงอาหาร .. มันร้อนมาก กึ่งเดินกึ่งวิ่ง ทุกวัน

เย็น : เดินมาขึ้นรถ แม่เจ้า! 17.30 น. ยังร้อนได้อีก 

เรื่องก็มีอยู่ว่า ขึ้นรถปุ๊บ เปิดแอร์ปั๊บ เร่งสุดขีด จ่อมาที่ตัวเองเลยจ้า .. ขับรถไป สายตาก็สู้กับแสงแดดไป แต่ก็ยังสบายใจ .. แอร์เย็นฉ่ำ ขับรถถึงบ้าน ก็ต้องเร่งรีบลงจากรถ ไปปฏิบัติภารกิจปั๊มนมให้ลูกหมู

อาการเริ่มมาแล้ว..มึนนิดๆ ซวนเซเล็กน้อย แต่ก็คิดว่า ไม่เป็นไรมั้ง เป็นแบบนี้บ่อยๆ เดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง 

ที่ไหนได้ นั่งปั๊มนมแค่ 5 นาที ร้อนๆ หนาวๆ ขนลุกขนพอง พูดกับแม่เฒ่า (คุณยาย) ของลูกสาว ไม่ทันขาดคำ พี่ "ไข้" มาเยี่ยมเลยค่ะ ทำไงดี ลูกสาวก็วิ่งมากอด ร้อง..หม่ำ..หม่ำ แม่ก็ต้องแข็งใจให้ลูกหม่ำก่อน ลูกหม่ำเสร็จ แม่ก็รีบหนีขึ้นไปกบดาน เฮ้ย! ไปเรียกเหงื่อก่อน จะได้หายไวไว

วินาทีนั้น คิดอย่างเดียว "แม่ป่วยไม่ได้นะ" ต้องพาลูกเข้านอน ต้องให้ลูกกินนม เช้าก็ต้องไปทำงาน กังวลสารพัด แม่ป่วยแล้วลูกจะกินนมแม่ได้ไหม? ลูกกินนมแล้วแม่จะกินยาได้ไหม?

วินาทีนั้นจึงรู้ซึ้งถึงคำว่า ห้ามป่วย  ห้ามเจ็บ  ห้ามหยุดหายใจ  ห้ามเป็นอะไรเด็ดขาด คิดถึงแต่ลูก!!!

ในขณะที่เราเป็นแม่ เราก็ยังเป็นลูกของแม่ที่แสนประเสริฐ ท่านมาดูแลป้อนข้าว ป้อนน้ำ ป้อนยา เช็ดตัว ห่มผ้า ดูแลหลานสาวตัวน้อย (ขอเป็นแม่ที่ดีให้ได้สักครึ่งของท่านแม่เถอะนะ)

เมื่อกำลังใจล้นเปี่ยม พละกำลังก็พุ่งสูงปรี๊ด เร่งดูแลตัวเอง กินน้ำเยอะๆ เช็ดตัวบ่อยๆ ทำร่างกายให้อบอุ่น แม่เจ้า!  มันเป็นไปได้จริงๆ ใช้เวลาประมาณ 3 ชั่วโมง เหงื่อเริ่มมา อาการดีขึ้น ใจชื้นขึ้นเยอะ ไม่นานเกินรอ ก็กลับมาเป็นปกติ (อาการไข้นะจ๊ะ)

^^ กำลังใจ .. ยิ่งใหญ่และสำคัญเสมอ ^^

คุณแม่ป่วย เป็นไข้ เป็นหวัด สามารถกินยาแก้ปวดแก้ไข้ได้ สามารถให้นมลูกได้นะคะ

.. ฝนบ้าง แดดบ้าง .. ดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะ ..