เรื่องเล่า ก่อนข้าว (จะ) เย็น: ก้าวย่างทางเดิน ลืมเลือนคืนวัน ดั้นด้นไป ^[C]

วันนี้ (๑๕๑๐๒๕๕๘) เย็น ๔ โมงครึ่งมีนัดที่จะเดินทางเข้าชุมชนคลองหวะ ด้วยวันนี้เป็นวันที่ ๑๕ ของเดือน เป็นวันที่กำหนดประชุมร่วมกันของ สมาชิก อสม. บ้านคลองหวะ หรือหมู่ที่ ๕ คอหงส์ ในทุกเดือน

เราไปถึงศาลาประชาคมฯ ก่อน ๕ โมงเย็นนิดหน่อย พบแต่ความเงียบ ประตูด้านหน้าปิดอยู่ ฝนซาเม็ดแล้วหลังจากที่ตกมาตลอดทางระหว่างการเดินทาง

หลังฝนขาดเม็ด เดินวนไปรอบ ๆ อาคารฯ พบว่า มีประตูฝั่งทิศใต้เปิดอยู่บานหนึ่ง เมื่อเดินเข้าไปก็พบผู้เข้าร่วมประชุมมานั่งรออยู่แล้ว ๒ คน

เลย ๕ โมงเย็นนิดหน่อย ผู้เข้าร่วมประชุมค่อย ๆ ทยอยกันมา

ได้เวลาเปิดประชุม

ที่เราไปในวันนี้ก็เพื่อที่จะไปแจ้ง/ ประชาสัมพันธ์กับแกนนำชุมชน/ อสม. ในพื้นที่ เนื่องจากในวันที่ ๒๗ ตุลาคมนี้ ก็จะถึงเวลาที่นักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ ๓ จะลงพื้นที่ เพื่อศึกษาข้อมูลสุขภาพของชุมชน

ปีนี้ทางภาควิชาฯ เลือกพื้นที่คอหงส์ จำนวน ๓ หมู่บ้าน เป็นพื้นที่สำหรับการฝึกภาคสนามของนักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ ๓ คือ หมู่ที่ ๕ หมู่ที่ ๗ และหมู่ที่ ๘

พื้นที่ที่เลือก ๓ พื้นที่นี้ค่อนข้างจะเป็นพื้นที่ในเขตชุมชนเมือง หรือกึ่งชุมชนเมือง

การสาธารณสุขในพื้นที่เมืองหรือกึ่งเมืองเป็นเรื่องที่ยากอยู่พอสมควรในเรื่องความร่วมมือของชุมชน หรือการเข้าถึงชุมชน แต่ก็เป็นเรื่องที่ผู้เกี่ยวข้องในด้านการสาธารณสุขต้องฝ่าฟัน

เรื่องหนึ่งที่อาจารย์ประจำกลุ่ม ๑ ใน ๓ กลุ่มต้องการหากเป็นไปได้ ก็คือต้องการให้นักศึกษาได้เข้าไปพักอยู่ในพื้นที่สัก ๒-๓ คืน โดยจะเลือกบ้านที่มีผู้ป่วย หรือผู้สูงอายุเป็นบ้านสำหรับให้นักศึกษาได้ไปทำการศึกษาแบบมีส่วนร่วม

ถ้าเป็นไปได้

นัยว่าเป็นการเข้าถึงข้อมูลจริง ๆ

การได้เข้าร่วมสังเกตแบบมีส่วนแบบนี้ทำให้ได้เห็นข้อมูลที่ปฏิบัติจริงสำหรับการปฏิบัติของผู้ป่วย ผู้ดูแลผู้ป่วย หรือสภาพปัญหาที่เกิดขึ้น

แต่ข้อเสนอที่ว่านี้ มีเสียงตอบรับจากชุมชนว่าเป็นไปได้ค่อนข้างน้อย

การหาบ้านที่อาสา/ ยินยอมให้นักศึกษาเข้าพัก เป็นไปได้ยาก

แต่สำหรับในพื้นที่ชนบทหรือพื้นที่กึ่งชนบท เรื่องเช่นนี้ทำได้ไม่ยาก และในการออกฝึกภาคสนามของนักศึกษาเมื่อปีการศึกษาที่แล้วได้ปฏิบัติเช่นนี้ในพื้นที่รอบนอกเมืองใหญ่

ก็เป็นเรื่องที่ท้าทายครับ

เราเดินทางกลับหลังจากนั้นไม่นาน

ปัญหาหลักอีกอย่างของชุมชนเมืองก็คือการทับซ้อนกันของพื้นของหน่วยงานต่าง ๆ ที่ต่างก็มีเป้าหมายเดียวกัน มีหน้าที่เดียวกัน แต่ต่างวิธีการและต่างความสนใจ

เป็นปัญหาของระบบการปกครองส่วนภูมิภาคในระบบเดิมที่ต่างกระทรวงต่างมีหน่วยงานรับผิดชอบของตนเอง ต่างคนต่างทำภาระกิจ แต่มีเป้าเดียวกัน

แม้ปัจจุบันการปกครองส่วนท้องถิ่นได้เข้ามามีบทบาทมากขึ้น แต่ความสนใจเรื่องสุขภาพซึ่งเป็นเรื่องที่ไกล ไกลจากคะแนนนิยมของนักการเมืองท้องถิ่น ไม่เหมือนการลงทุนทางสาธารณูปโภคที่มองเห็นได้ จับต้องได้ คะแนนนิยมก็นับได้มากกว่า

อิอิอิ

เราเอง

เพลง: Nobody's Listening
ศิลปิน: Linkin Park