เพราะโลกไม่หยุดหมุน ^[C]

เต็นท์ที่ถูกปล่อยให้ทิ้งร้าง  กางค่อมถนนอย่างเดียวดาย เป็นภาพชินตาหลังงานเกษตรภาคใต้เลิกรา 

บรรยากาศดูเงียบเหงาไป ทิ้งเพียงร่องรอยของเส้นทางที่ผู้คนฝากรอยเท้าทิ้งไว้

ในปีนี้เราสังเกตเห็นหลายสิ่งเปลี่ยนแปลงแตกต่างจากปีก่อน ไม่ว่าจะเป็นพฤติกรรมของผู้คนที่เปลี่ยนเวลาเดินชมงานจาก 5 โมงเย็น ถึง 3 ทุ่ม เป็นเดินชมงานตอน 1 ทุ่มถึง 5 ทุ่ม 

16 ปีที่รับหน้าที่ฝ่ายพาณิชยกรรม  พบว่ากลุ่มผู้คนที่เคยเป็นลูกค้าชมงานกลุ่มเดิมได้หายไป  กลายเป็นกลุ่มคนรุ่นใหม่ที่มีพฤติกรรมที่ต่างจากเดิม

เพราะโลกไม่หยุดหมุน ทำให้ผู้คนกลุ่มเดิมสูงวัยขึ้น และแปรเปลี่ยนให้นักศึกษาในวันวาน เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่กลายเป็นลูกค้าที่มีกำลังซื้อที่มีพฤติกรรมที่แตกต่างจากผู้คนกลุ่มเดิม

เราเห็นท่าทีตกใจของพ่อค้าแม่ค้าที่เห็นถนนว่างไร้ผู้คนตอนเย็น เวลา 6 โมงครึ่ง ทุกคนกังวลที่เห็นสินค้าในร้าน ยังวางอยู่มากมาย แต่ไร้ผู้ชมงาน เช่นทุกปี

ราวปาฏิหาริย์อีกเพียงครึ่งชั่วโมงต่อจากนั้น บนถนนก็เต็มไปด้วยผู้คนที่มาจากทุกทิศทางแน่นขนัด จนข้าวของในร้านค้าหมดลงในพริบตา 

ก่อนเปิดงานเพียงวันเดียว ข่าวความไม่สงบในแต่ละพื้นที่ในจังหวัดต่างๆ ทำลายขวัญกำลังใจพวกเราและผู้คน  จนพวกเราต้องเพิ่มมาตรการรักษาความปลอดภัยอย่างเข้มแข็งเพิ่มขึ้น

 ปีนี้ผู้คนชมงานจึงมีพฤติกรรมเหมือนเช่นเมื่อ 8-9 ปีก่อน ที่มาเที่ยวงาน 7 วันแรกแค่ชมงาน  แล้วจะกลับมาซื้อต้นไม้ สินค้าต่างๆ กันอย่างจริงจังใน 3 วันสุดท้าย

เป็น 3 วันสุดท้ายที่ผู้คนหลั่งไหลมาเที่ยวชมงานอย่างล้นหลามจนทำให้หลายๆ ร้านค้าต้องทยอยสั่งของมาเพิ่มเติมอย่างตั้งหลักแทบไม่ทัน

ปีนี้พ่อค้าแม่ค้ารุ่นเก่าๆ เริ่มเกษียณไปบ้าง  แม้แต่ลุงโย  ที่เคยลงเต็นท์มาเนิ่นนาน  ก็เกษียณอำลางานไปทำสวน 

พี่สุรพงศ์ ประธานฝ่ายไฟฟ้า ที่เคยร่วมงานกันมากกว่า 15 ปีก็ต้องเกษียณอายุราชการในกันยานี้เช่นกัน

การยืนท่ามกลางกระแสธารที่แปรเปลี่ยน ทำให้รู้สึกอาลัยต่อผู้คนที่เคยพบเจอกันทุกปี รู้สึกใจหาย และตระหนักว่าเราต้องปรับตัวให้เข้ากับผู้คนกลุ่มใหม่ที่กาลเวลาพัดพาให้มาเจอกัน 

ขอบคุณสำหรับ ทุกคำสอน ทุกบทเรียน ทุกประสบการณ์ที่ผู้คนที่เคยผ่านเข้ามามอบไว้ให้

ทุกท่านจะอยู่ในความทรงจำที่งดงามในใจเราตลอดไป