แง่งามของความรัก....เจ็บนี้เพื่อเธอ

อ่านบันทึกนี้ของฝากจากประจวบคีรีขันธ์ ของคุณคนธรรมดาแล้วนึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้ 

สมัยเรียนมัธยมปลายมีเพื่อนคนหนึ่งเธอเป็นผู้หญิงsexyมาก แต่ขี้เกียจเรียน...เรียกว่าลำดับการเรียนอยู่ท้ายๆเลยทีเดียวเพราะมัวแต่แต่งตัว ทำตัวให้ sexy อยู่..เธอชอบมานั่งเรียนข้างดิฉัน ที่สวยน้อย ชอบไปไหนมาไหนกับดิฉันเป็นประจำเพราะจะทำให้เธอเด่นมากขึ้น อีกอย่างดิฉันใจดีให้เธอลอกการบ้านเสมอ...ดิฉันก็ชอบเธอไปไหนมาไหนกับเธอแล้วสดชื่นดี......

วันหนึ่งในชั่วโมงภาษาอังกฤษ ครูให้การบ้านแต่งเรื่องราวเกี่ยวกับบ้านเกิด ถึงชั่วโมงเรียน เธอก็ออกอาการเดิม มากระซิบเอาตอนที่คุณครูให้ส่งการบ้านของตัวเอง....ช่วยหน่อยซิ....เค้าแต่งไม่เป็น

เอาละซิงานนี้ทำไงดี....ก็เราเกิดคนละจังหวัดกันนี่นา...ฉันทำของฉันเสร็จแล้วจะลอกก็ลอก....แต่ว่าเราเกิดคนละจังหวัดกันให้ฉันทำให้เธอตอนนี้ คิดไม่ออกหรอกนะ....ขอโทษนะวันนี้ช่วยเธอไม่ได้....

ช่วยเค้าหน่อย...บ้านเค้ามีหัวหินมีเขาสามร้อยยอดเป็นที่ท่องเที่ยว มีคนใจดี มีสับปะรส แบบนั้นแหล่ะ...นะ...เดี๋ยวเค้าเลี้ยงข้าว..นะ..นะ นะ...ช่วยหน่อย

ว่าแล้วดิฉันก็ก้มหน้าก้มตาเขียนให้เธอ ไม่ใช่เพราะเห็นแก่กินหรอกนะ แต่กลัวครูด่า(ครูดุมาก...ขอบอก) กับการ ยุกยิก ยุกยิก กันอยู่ 2 คน แบบนั้น

.......................

คุณครู...."วรรณนิต....อ่านซิ !เธอ ที่ครูให้แนะนำจังหวัดบ้านเกิดนะ"

วรรณนิต
    My province have many nice people.
    My province have located near Chumpon.
    My province have many tourism place
    Ex. Hua Hin,  Mountain threehundred shape (ดิฉันหมายถึงเขา
    สามร้อยยอด) 
    My province have pineapple is goods.
    My province is Songkla.

คุณครู...."นี่! ที่เธออ่านกับจังหวัดที่เธอเกิดนะมันคนละเรื่องกันเลย ..... ทำไมไปเกิดที่สงขลาได้...."

เพื่อนคนสวยของดิฉัน(สวยแต่ซื่อ)หันมามองดิฉันเลิกลั่ก....

ครูว่าแล้วเชียว....."พวกช่วยเพื่อนแต่ช่วยไม่รอด"

ดิฉัน...ก็...ก็...หนูเขียน..ประจวบคีรีขันธ์(Prachuapkhirikhan)ไม่เป็นก็เลยเขียน "สงขลา" ค่ะ ; (^__^)

เนื้อไม่ได้กินหนังไม่ได้รองนั่งกระดูกแขวนคอ

วันนั้นโดนฟาดไป 3 ที  เจ็บนี้เพื่อ...เธอ...จริงๆ

ยังคิดถึง....