เมื่อดิฉันโดนโจรใจร้ายกระชากหัวใจ

ปกติทุกวันหลังเลิกงานดิฉันกับลูก ๆ ก็จะไปรอพ่อบ้านอยู่ที่บริษัทของเขา  (อยู่ในซอย Imobile) วันนี้ก็เช่นเดียวกัน ระหว่างรอพ่อบ้านกลับมาถึง ลูกๆ ก็ชวนไปทานข้าวและซื้อของที่คาร์ฟู  ซึ่งก็ไม่ได้หนักหนาอะไร เพราะแค่เดินข้ามถนนก็ถึงคาร์ฟูแล้ว 

 หลังจากซื้อของเสร็จ ก็ข้ามถนนกลับมา ระหว่างเดินเข้าในซอยได้สัก 100 เมตร ลูกก็หันมาบอกดิฉันว่า

"แม่ ๆ ระวังรถชน"

จังหวะที่ลูกบอก ดิฉันหันไปทันทีก็ปรากฎว่า มีมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งวิ่งมาอย่างเร็วและเฉี่ยวถุงใส่ของดิฉันหล่น

จังหวะที่ดิฉันก้มลงเก็บถุง แล้วกะจะมองหน้าไอ้คนที่มันมาเฉี่ยว ปรากฎว่ามันขี่ผ่านหน้าไป พร้อมกับกระเป๋าของดิฉันก็อยู่ในมือมันแล้ว

 เป็นอะไรที่เร็วมาก ทั้ง ๆ ที่อีกไม่กี่ก้าวดิฉันก็จะถึง office แล้ว และในซอยก็มีบ้านบางหลังที่มีคนนั่งอยู่หน้าบ้าน แต่ก็ไม่มีใครเห็นความผิดปกตินี้  เพียงแต่ได้ยินเสียงเด็กสองคนร้องไห้  ซึ่งเขาก็ไม่ได้สนใจอะไร

ช่วงเวลานั้น เสียงดิฉันไม่ออกเลยค่ะ  นึกในใจนะคะว่า เราต้องตะโกนว่า "ช่วยด้วยค่ะโจรกระชากกระเป๋า ช่วยด้วยค่ะ " แต่เสียงมันอยู่ในลำคอพูดไม่ออก จังหวะนั้นได้แต่ปลอบลูก ๆ ว่าอย่าร้องไห้ แม่ไม่เป็นอะไร แล้วก็พยายามใช้สตินึกดูว่า มีอะไรอยู่ในกระเป๋าบ้าง

เงินหนะ ไม่มีแน่นอน เพราะเพิ่งถอนมา 2000 ใช้หนี้คุณเมตตา ไป 500  ซื้อโน่น ซื้อนี่ เหลือเงินไม่เกิน 500 เฮ้อโชคดีไปที่ใช้หนี้ไปก่อนแล้ว

กล้องถ่ายรูปที่อุตส่าห์อ้อนสามีให้รูดการ์ดให้  ก้อโชคดี ที่มีน้องคนนึงยืมไปเที่ยวภูกระดึง  ไม่งั้น ก็คงอันตรธานหายไปพร้อมกระเป๋าด้วย  ขอบคุณมากนะคะที่ยืมกล้องพี่ไปใช้

มือถือสองเครื่อง  ปกติก็จะนอนแอ้งแม้งอยู่ในกระเป๋าใบเล็กอีกใบซึ่งก็อยู่ในกระเป๋านั่นแหละ  แต่ตะกี้ ดันถือแยกออกมาต่างหาก

ATM  กับบัตรข้าราชการ ก็อยู่ในกระเป๋ามือถือ เลยรอดตัวไป

บัตรเครดิต  สามใบ  ตายแล้วบัตรเครดิต  ทำงัยดีเนี่ย  จะโทรไปที่ไหน โทรอายัติยังไง ถามใครดีเนี่ย

ณ ตอนนั้น แทนที่จะนึกถึง 191 ดิฉันกับนึกถึงกัลยาณมิตรใน gotoknow ท่านหนึ่งที่อยู่เชียงใหม่  ใช่สิ พี่อึ่งอ๊อบ  คิดอะไรไม่ออกให้บอกพี่อึ่งอ๊อบ  เธอมีเพื่อนเป็นคุณนายตำรวจ เธอคงช่วยเราได้

ดิฉันกดหาเธอทันที

"พี่อึ่งฯ ช่วยด้วย โดนกระชากกระเป๋า ทำไงดีเนี่ย บัตรเครดิต 3 ใบ อยู่ในนั้น"

"ใจเย็น ๆ มีบัตรของอะไรบ้าง"

ดิฉันบอกชื่อบัตรเครดิตให้เธอไป  เธอวางสายสักพักก็โทรกลับมาบอกเบอร์ที่จะให้ดิฉันโทรไปอายัติบัตรต่าง ๆ

เฮ้อ  เสร็จไปอีกเปลาะ

แล้วก็มานั่งนึกอีกว่า แล้วมันเอาอะไรไปได้บ้าง

• เงิน  น่าจะไม่เกิน 500
• บัตรเครดิต ซึ่งโดนอายัติแล้ว
• ผ้าอนามัย 2 ผืน  (ยังใช้การได้อยู่นะคะ)
• บัตรสมาชิก/บัตรส่วนลด ต่าง ๆ  เสียดายมากที่สุดก็บัตรฟูจินั่นแหละ สะสมแต้มไว้ได้ตั้งเยอะ
• บัตรนอนโรงแรมพร้อมอาหารเช้า ฟรี 2 ห้อง 1 คืน  ดิฉันไม่น่าแย่งบัตรนี้มาจากกระเป๋าคุณสามีเล้ย  ด้วยความที่กลัวว่าคุณสามีจะเอาไปใช้กับใคร
• พวงกุญแจต่าง ๆ 3 พวง เกือบ 20 ดอก
• เครื่องสำอางประทินโฉมต่าง ๆ (ถ้าวันนี้ใครเจอตัวตนที่แท้จริงของดิฉัน อย่าเพิ่งผงะหนีนะคะ เพราะไม่มีอะไรปกปิดริ้วรอยเลย แง ๆ )

ที่แพงสุดก็คงจะเป็นกระเป๋าที่มันกระชากไปนั่นแหละ  ฮือ ๆ เพิ่งซื้อมาใช้ได้ไม่เท่าไหร่เอง  แต่ไม่เป็นไร ตะกี้ดิฉันอ้อนคุณสามีแล้วว่า "ซื้อใหม่ให้ด้วยนะ"

สุดท้าย พอหลาย ๆ คนรู้ว่า โจรมันได้อะไรไปบ้าง ก็บอกดิฉันว่า "ระวังเถอะ มันจะมาเอาคืน ที่ทำให้มันเสียเวลาไปตั้งเยอะ สุดท้ายได้ของไปนิ้ดเดียว"

แต่อะไรจะเกิดขึ้น ถ้า

• ถ้าตอนนั้นดิฉันใจอ่อนให้ลูกสาวคนเล็กช่วยถือกระเป๋าถือให้
• ถ้าดิฉันไม่ตัดใจเอาเงินที่มีอยู่เข้าธนาคารเก็บไว้
• ถ้าดิฉันไม่ให้กล้องน้องคนนั้นยืมไป
• ถ้าดิฉันไม่แยกกระเป๋าที่ใส่มือถือออกมา

เฮ้อ ไม่อยากจะนึกถึงเล้ย

หมายเหตุ  เหตุเกิด ณ วันที่ 28 มกราคม 2551 เวลา 20.00 น. โดยประมาณ

นู๋อิม นู๋อุโยะ ขา  ที่นัดหมายกันเรื่องไปทานไอติมเย็นนี้ พี่แป๊ดของดก่อนนะคะ  ยังขยาดเรื่องนี้อยู่ไม่หายค่ะ

หรือจะมีใครเลี้ยงปลอบใจบ้างไหมเนี่ย