เมื่อครั้งยังเป็นเด็ก

     จากวันนั้นถึงวันนี้ก็ผ่านมาหลายปีมากแล้ว ชีวิตผ่านอะไรมามากมาย ทั้งความสุข ความเศร้า สมหวัง ผิดหวัง แต่ยังไงชีวิตก็คงต้องดำเนินต่อไป ตราบใดที่ลมหายใจยังมี

      ได้เห็นภาพการละเล่นในอดีต ก็เลยนึกถึงตอน เมื่อครั้งยังเด็ก เราก็เคยเล่น และได้ผ่านมันมาแล้ว ปัจจุบัน เด็กๆ แถวบ้านก็ไม่มีใครเล่นอีกเลย เพราะสังคมเปลี่ยนไป 

 

                   หนังกลางแปลง ตอนเด็กๆ ไปดูบ่อยมาก มักจะมาพร้อมกับพ่อค้าขายยานานาชนิด

                   สานใบมะพร้าว อยากได้ อยากเล่นอะไรก็สานเอาเอง นาฬิกา ถ้าอยากได้ก็ใช้ใบมะพร้าวทำเอาเอง

               เป่่ากบ ตอนสมัยเด็กๆ เป่ากันจนน้ำลายกระเด็นเลยค่ะ  สะสมหนังยางเป็นพวงๆ 

                      กระโดดยาง ในโรงเรียนก็เล่น เลิกงานกลับมาบ้านก็ยังเล่น

                    ตีไก่  อันนี้ ต้องหาหญ้าแถวๆคันนา มาตีกัน ตอนนี้หญ้าทีมีลักษณะแบบนี้เริ่มหายาก

            เป่าปี่ อันนี้ลูกชาวนาจะคุ้นเคย เพราะเวลาเกี่ยวข้าว เก็บข้าว เราก็จะเอาปล้องมาทำปี่

         หลายๆคนอาจจะไม่เคยผ่านการละเล่นแบบนี้ แต่สำหรับเราการที่ได้กลับไปเห็นภาพแบบนี้ ทำให้เราย้อนคิดถึงตัวเองในวัยเด็ก ถึงแม้เราจะไม่ได้สัมผัสของเล่นเหมือนเด็กในเมือง แต่ความรู้สึกมีความสุขและยิ้มกว้างเมื่อเราได้กลับมาเห็นและสัมผัสอดีตได้อีกครั้ง

 

ขอบคุณ เจ้าของภาพทุกๆภาพ ค่ะ