การเรียนครั้งที่ 3 (ตอน 1)

การเรียนครั้งที่ 3 ของพวกเรา มีในวันที่ 29-30 พฤษภาคม 2552 ในหัวข้อ หัวข้อ "จริยธรรมนักบริหาร"

เซคชั่นแรก ศ.(พิเศษ)จรัญ  ภักดีธนากุล บรรยายเรื่องจริยธรรมนักบริหาร (Ethics) ผมเองรู้สึกทึ่ง และรู้สึกขอบคุณผู้จัด ผู้ที่เชิญ ศ.(พิเศษ)จรัญ  ภักดีธนากุล  มาได้

พวกเรา (ส่วนใหญ่) ก็แค่ฟันเฟืองเล็กๆ ในมหาวิทยาลัย ที่มีโอกาสได้มาอบรมหลักสูตรนักบริหารรุ่นนี้เท่านั้นเอง แต่วิทยากร เป็นตั้งบุคลลระดับประเทศ คนสำคัญระดับนี้ มีเวลามาพูดคุยให้พวกเรากลุ่มเล็กๆ 40 คน ได้รับฟังได้อย่างไรกัน

นอกจากเนื้อหาทางวิชาการ ที่สามารถหาอ่านได้ตาม Text Book ทั่วไปแล้ว หลักการเรื่องจริยธรรม ทำไมต้องมี ถ้าไม่มีแล้วเป็นอย่างไร วิทยากรได้ถ่ายทอดผ่านประสบการณ์ของท่านออกมาได้อย่างน่าฟัง ลีลาการพูดเนิบนาบ อ่อนโยน เสียงทุ้ม น่าฟัง เวลาในการบรรยายผ่านไป 3 ชั่วโมง ผ่านไปโดยไม่มีใครขยับตัว กระสับกระส่าย หรือแสดงความเบื่อหน่ายสักคนเดียว

สิ่งหนึ่ง ที่ผมครุ่นคิดระหว่างนั่งฟังบรรยาย คือ คนที่ผ่านประสบการณ์มาระดับนี้ ผ่านงานระดับชาติมาขนาดนี้ ที่เขามาถึงจุดนี้ได้เขามีระบบการคิดอย่างไร มีการถ่ายทอดเรื่องราว ถ่ายทอดงานอย่างไร แสดงความคิดเห็นอย่างไร ลีลาการพูดของวิทยากร คือเตรียมเนื้อหามา แต่ไม่ได้คำนึงถึง Power Point ที่อยู่ตรงหน้า แล้วก็เล่าเรื่องราวที่ท่านผ่านมา ... อืมๆๆ ... แล้วคิดไปอีกหลายเรื่องราวที่มากระทบ โดยเปรียบเทียบกับบุคคลระดับวิทยากรของเราในช่วงนี้

เนื้อหาเด่น ที่ผมพอจะสรุปได้ คนที่อาสาจะเป็นนักบริหารนั้น เปรียบเสมือนคนเอากงจักรมาเป็นมงกุฏประดับบนหัว เพราะฉะนั้น คำว่า "อย่าเห็นกงจักร เป็นดอกบัว" จึงนำมาใช้ได้เลย

คนบางคน คิดว่าเป็นผู้บริหารแล้วต้องมาฉกฉวยโอกาส มาปล้นเขา มาหลอกเขา เพื่อให้มีเงินในบัญชีตัวเองเยอะๆ จะต้องมีการวิ่งเต้น แย่งชิงตำแหน่งบริหาร เพื่อที่จะมากอบโกยบางสิ่งบางอย่างเข้าตัว

คนแบบนี้ ไม่ใช่นักบริหาร แต่เป็นนักไต่บันไดสังคม ไม่สามารถสร้างความรักและความศรัทธาให้แก่คนในองค์กรได้

อันนี้โดนใจจริงๆ ครับ 

(ชักจะมีเรื่องเล่าเยอะขึ้น โปรดติดตามต่อ ตอน 2)