ต่างคนต่างความคิด ต่างจิตใจ

          ว่ากันว่าแม้มาจาก พ่อแม่ เดียวกันยัง ต่างความคิด ต่างความฝัน ต่างอารมณ์ นับประสาอะไรกับคนที่มาจาก ต่างพ่อ ต่างแม่ ที่ความคิด ความอ่าน ที่จะเหมือนกันได้ ได้แต่ขอภาวนาในสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ว่าทำอย่างไรเขาจะได้เดินในแนวทางเดียวกัน แต่สิ่งหนึ่ง ที่พอจะโน้มเอียงมาได้บ้าง คือน้ำใจ แล้วใครจะเป็นคนสานต่อละ คำถามตามมา เพราะทุกคน ปิดใจที่จะคุยกัน นี่เป็นปัญหาหนักอกของคนอยู่ในหมู่บ้านจัดสรรที่มีบริเวณล้อมรั้วขอบชิด ที่ต้องมีค่าใช้จ่ายส่วนกลาง ในเรื่องของการ จ้างยาม ค่าเก็บขยะ ค่าตัดหญ้า ค่าตัดแต่งต้นไม่ สวนหย่อม  ทุกหมู่บ้าน จัดสรรที่ผ่านพบพังราบเป็นหน้ากล่อง พอพูดถึงการเก็บค่าใช้จ่ายเหล่านี่  ที่ผมเล่าให้ฟังคือว่า หมู่บ้านที่ผมอยู่ เจ้าโครงการ ขายบ้านเสร็จสมบูรณ์ รวมทั้งออฟฟิศ สำนักงาน ก็ไม่เหลือ ตานี่เรื่องมันดันเข้ามาตรงๆว่าไม่มี คนจัดการ ต่อเรื่องที่จะพูดคุยในเรื่องเงินกองกลาง ที่จะจ่ายโดยทางบริษัทบอกว่าเขาไม่สามารถแบกภาระตรงนี่ได้แล้ว เดิมทีเขาเก็บหลังละ 2,400 บาท/ปี แล้วมารู้ว่ามีหลายๆหลังไม่จ่ายก็มีเช่นกัน แต่ทางเจ้าโครงการเงียบ เพราะถือว่าตัวเองยังมีประโยชน์ในหมู่บ้าน คือบ้านในโครงการยังคงขายไม่หมด ที่ยังคงก่อสร้างก็ยังคงมีอยู่  แต่ก่อนจะละทิ้งโครงการ เจ้าโครงการยังคงแสดงน้ำใจในการนัดประชุมเพื่อพูดคุย เพื่อหาขอยุติ

          ครั้งแรก นัดประชุมที่ สนง.ใหญ่ของบริษัทเจ้าโครงการทีคลองหวะ และแล้วทุกๆคนพร้อมใจกัน ไม่เข้าร่วมประชุม

          ครั้งที่สอง ในหมู่บ้าน สถานที่บ้านคุณผึ้ง ผลมาไม่ถึงสิบคน ทั้งๆที่มีบ้านมากกว่าสามสิบหลังคาของเฟสแรก รวมสองเฟสก็ประมาณ 60 กว่า ผลสรุป บอกได้คำเดียวว่า เดินยาก เพราะเจ้าโครงการที่เคยจัดการ เรื่องดังกล่าวแค่ปีหนึ่ง 2,400 บาท/ปี ยังเก็บไม่ได้ในหลายๆหลัง แล้วจะมาเรียกเก็บ 7,000-8,000 บาท/ปี ผมว่า หลับแล้วฝันไปสิบชาติก็คงจะยาก

          พอถึงตอนนี่ เอาเป็นว่าตัวใครตัวมัน ทุกๆคนดูบ้านตัวเองก็แล้วกัน ขยะยังคงมีรถเทศบาลเก็บ เฉพาะที่บรรจุใส่ถุงเรียบร้อย ส่วนกิ่งไม้ใบหญ้า ทุกหลังคาเรือนหาที่ทิ้งเอาเอง ส่วนหย่อมส่วนกลางค่อยให้ สิ่งมีชีวิต ทั้งที่มีอันตรายและไม่อันตรายมาอยู่ ถึงตอนนั่นทุกคนในหมู่บ้านหน้าจะหันหน้าเข้ามาพูดคุย เมื่อมีภัยเข้ามาใกล้ตัว ทั้งขยะ ทั้งสัตว์เลื่อยคลาน และขโมย ไม่รู้ว่าสำนวน "รวมกันเราอยู่ แยกกันเราตาย" ยังคงใช้ได้หรือไม่