หน้าร้อน ก่อนเมษา

ไม่มีใครไม่ร้อน ไม่มีใครหนีความจริงข้อนี้ไปได้ เพราะมนุษย์ทุก ๆ คนบนโลกใบนี้ ต่างมีส่วนเร่งปฎิกริยาให้โลกมันร้อนขึ้นด้วยกันทั้งสิ้น บางคนอาจมาก บางคนก็น้อย ตามแต่วิถีชีวิตของแต่ล่ะคน

โลกมันเปลี่ยนแปลงไปเร็วมากทำให้ระบบนิเวศต่าง ๆ ล้วนถูกทำลายด้วยมนุษย์อย่างเรา ๆ ความร้อนบนพื้นโลกเลยเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ แบบไม่มีทางแก้ไขใด ๆ ทั้งสิ้น

อย่างวันอาทิตย์ที่ผ่านมาหนีร้องไปยังห้างใหญ่จำนวนผู้คนมากมายอยู่กันแต่ในในห้างรวมทั้งตัวเรา ลานจอดรถหนาแน่นไปด้วยรถยนต์ส่วนตัว นี้ก็หนึ่งในตัวทำให้ความร้อนเพิ่ม

กับการมาห้างใหญ่แห่งนี้เดิมทีวนลานจอดรถไม่เกิน ๓ ชั้นก็ได้ที่จอดแล้ว ครั้งนี้ล่อเอาชั้นสูงสุดของลานจอดรถเลยทีเดียว

จอดรถแล้วแล้วเสร็จหาอะไรเย็น ๆ ทานคลายร้อนที่ร้านไอศครีม ไปถึงหน้าร้านผู้คนหนาแน่น แบบว่าไม่มีที่นั่งทันทีน่ะครับต้องรอคิว

ไม่ใช่ของถูกน่ะครับ แพงเอาเรื่องเหมือนกัน บ่นไปตามประสาคนไม่ค่อยจะเข้าห้างเพราะเราเคยว่าได้ไปทานไอศสครีมกะทิที่แหลมสนแบบมีมะพร้าวอ่อนทั้งลูกราคาก็ไม่เกิน ๕๐ บาท แถมมาร้านนี้วันนี้ต้องเสิร์ฟน้ำด้วยตัวเองเพราะผู้คนมากมายเด็ก ๆ ในร้านบริการไม่ทัน

ทานแล้วเสร็จรีบลุกออกจากร้านเพราะยังมีผู้คนรอคิวอีกจำนวนมาก จ่ายเงินแล้วเสร็จหันหลังเดินออกจากร้านลงบันไดเลื่อนไปเดินดูเวทีที่เขามีกิจกรรมด้านล่างสุดของห้าง สุดท้ายดู ๆ แล้วไม่มีอะไร ชวนกันกลับใช้บริการที่ต้องใช้พลังงานไฟฟ้าอีกแล้วขึ้นลิฟท์ตอนลงก็บันไดเลื่อนไฟฟ้า

มีแต่ใช้บันไดด้วยสองขานิดเดียวตอนไปชั้นลานจอดรถก่อนกลับไปเก็บภาพป่าคอนกรีตของตัวเมืองที่มองเห็นไกลจากลานจอดรถของห้างใหญ่มาฝากครับ

เสือ"หนีร้อน"