เราไม่รู้ว่าวันนี้ กับวันข้างหน้าแตกต่างกันอย่างไร

เราไม่รู้ว่าวันนี้ กับวันข้างหน้าแตกต่างกันอย่างไร

ชีวิตทุกชีวิตต่างดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด มุมมองของแต่ล่ะคนก็ช่างแตกต่างกันราวกับฟ้ากับดิน"คิดเอาเอง"

ครั่นจะให้เสมือนหรือเหมือนกันในภาษาใต้ คงจะยาก หากทุกคนคิดเหมือนกันหรือว่าที่คล้ายกันหรือใกล้เคียงกัน โลกนี้คงไม่วุ่นวายเช่นนี้

เพราะเราไม่เหมือนกันนี้แหละ เขาจึงเรียกว่า "คน"

เห็นต่างได้....แต่ว่าอย่าขัดแย้ง..กัน

แต่ที่เห็น ๆ แค่ความคิดต่าง.... ก็เกิดความขัดแย้ง..กันอยู่บ่อย ๆ

การรับรู้ และรับฟังข่าวสาร อยู่ที่ตัวเราที่จะรับรู้แล้วตรองดูว่าอะไรจริง อะไรเท็จ

วันนี้การที่จะมีกฏเกณฑ์อะไรออกมาสักอย่างก็ต้องสื่อสาร และทำความเข้าใจในสังคมหมู่มาก หากเราใช้กับกับคนของเรายังไม่ได้ แล้วจะไปบังคับกฎเกณฑ์จากคนข้างนอกได้เช่นไร

การหันมองดูตัวเรา แล้วมองไปในโลกกว้าง ยังคงมีเรื่องราวอีกมากมายที่เรายังไม่มีทางเข้าใจ

ไม่มีกฎหรือ ทฤษฏีใด ๆ ที่ว่าใช้กำกับอีกที่หนึ่งได้แล้วอีกที่คงจะเหมือนกัน หมายถึงกฎเกณฑ์ที่ตั้งขึ้นเองที่ไม่มีบทบัญญัติเป็นตัวบทกฎหมาย

เพราะกฏหมายบางกฏหมายที่กำกับและตราเป็นพระราชบัญญัติก็ยังใช้การได้แบบพิกลพิการ ด้วยเพราะคนบังกฎไม่ปฎิบัติหรือสั่งการให้ กด-หมาย มีความศักดิ์สิทธิ์และเป็นไปตามกฏที่วางไว้ ทำให้สังคมอยู่ยากขึ้นทุก ๆ วัน

ผมไม่ใช้คนขวางโลก เพราะตัวเราไม่ยาวพอเท่ากับโลก หรือมีบารมีเพียง...พอในชนชั้น...ในระดับ....รั้วมหา'ลัย

บันทึกนี้เป็นบันทึกที่ไร้ซึ่งจุดหมายปลายทางแค่เขียนไว้ว่าอย่าลืมคำปณิธาน พระบิดา

"ขอให้ถือประโยชน์ส่วนตนเป็นที่สอง ประโยชน์ของเพื่อนมนุษย์เป็นกิจที่หนึ่ง ลาภทรัพย์และเกียรติยศจะตกแก่ตัวท่านเอง ถ้าท่านทรงธรรมะแห่งอาชีพไว้ให้บริสุทธิ์"